Onrust onder boeren over grote uitbreidingsplannen Nationaal Park de Sallandse Heuvelrug

„Maar daarbij is in die berichtgeving dus wel mooi de landbouwparagraaf vergeten”, zo zegt een geprikkelde veehouder Rudie Freriks uit Luttenberg. Hij is al lang nauw betrokken bij die plannen en de daarbij horende overleggen. „Ons standpunt is duidelijk; we willen als landbouw best meewerken aan zaken als biodiversiteit en waterwinning in een groter Nationaal Landschap, maar niet voor niks. Daar zal gewoon voor betaald moeten worden.”

Freriks krijgt al veel appjes en telefoontjes van geschrokken boeren uit West-Twente en Oost-Salland die vrezen dat hun bedrijven straks allemaal natuur wordt. Hij snapt die vrees in een tijd van veel discussies rond Natura 2000, maar is ervan overtuigd dat het niet meteen die kant op gaat. „Vanaf het begin zitten we er als vertegenwoordigers van LTO Salland en West-Twente scherp bovenop. Op huiskamerbijeenkomsten van LTO Salland kregen we dit voorjaar zelfs complimenten daarover. We hebben inmiddels nu ook LTO-Vechtdal ingeseind, ook die worden er door geraakt.”

Nationaal Landschap

De plannen voor vergroting van het nu ongeveer 35 vierkante kilometer grote Nationaal Landschap hebben alles te maken met het standpunt van het ministerie van LNV (landbouw en natuur) dat de huidige parken veel groter moeten worden. Dat biedt meer mogelijkheden voor allerlei zaken; van de aanpak van recreatie tot waterwinningen.

„Maar dat zal en kan alleen in overleg met alle betrokken partijen, dus ook met de lokale en regionale landbouw”, stelt Freriks. „Dat hebben de andere partijen zoals de provincie Overijssel, de betrokken Twentse en Sallandse gemeentes maar ook natuurorganisaties zoals Landschap Overijssel, Natuurmonumenten en Staatsbosbeheer ook uitgesproken; dit plan kan helemaal niet zonder de landbouw. Dat uitspreken deden ze zelfs uit zichzelf tijdens vergaderingen.”

‘Niet voor niks’

„Wij hebben een heel duidelijk standpunt als regionale landbouw; er moet in deze plannen altijd ruimte blijven voor grote en kleine agrarische bedrijven, vooral voor melkveehouderijen, en dus ook voor bedrijven die niet aan kringlooplandbouw willen of kunnen doen”, vindt de veehouder. „En als er houtwallen, kruidenrijke graslanden en dat soort zaken moeten komen, dan zal daar voor betaald moeten worden. We doen het als boeren niet voor niks, we willen er gewoon aan verdienen. Dat kan nu eenmaal niet via onze producten, dus moet dat op een andere manier. Bovendien moet het allemaal gebeuren op basis van vrijwilligheid, dat staat bij ons absoluut voorop.”

Hoe reëel acht Freriks deze ambitieuze plannen die zouden kunnen leiden tot het grootste droge heidegebied van Noordwest-Europa in het hart van Overijssel? „Dat is maar hoe je het aanvliegt. In de landbouw weten we allemaal dat er veel veranderd is, we zitten midden in die veelgenoemde transitie. Dat zal ook komende jaren doorgaan op het platteland. Misschien moeten we deze plannen maar als een kans zien op bijvoorbeeld extra geld. Op boerenland kan veel, we willen best meewerken, maar nogmaals, alleen als daar ook voor wordt betaald.”