Column: Boer pas op uw kippen

Een mooi verhaal en een verdienmodel voor de boer worden ons voorgespiegeld, maar ik ben sceptisch over de ware intentie. Het verdienmodel van de bank kraakt in dit lage-rentetijdperk en er moet gezocht worden naar andere verdienmodellen, vooral voor zichzelf, in een wereld die voor grote uitdagingen (lees: risico’s) staat. Dan kun je maar beter aan het stuur zitten.

Vraagstuk

Ook wij hebben geen oplossing, schreef ik. Dit is natuurlijk prikkelend bedoeld, maar besef wel: ook wij zijn deel van het probleem. De extra koolstof die wij middels maatregelen zouden kunnen realiseren, is rechtstreeks bedoeld voor de reductieopgave die onze sector is opgelegd. Wat gaan we hiermee doen en voor wie gaan we vastleggen en verwaarden? Onszelf, groene of zelfs grijze bedrijven? Een politiek, financieel, maar ook moreel vraagstuk. 3,5 Mton CO2 reductieopgave ligt er in 2030. Vele malen hoger dan de extra vastlegging in onze bodem die wij middels extra maatregelen zouden kunnen realiseren.

Synergie

Het echte verdienmodel als akkerbouwer is, denk ik, zoals gezegd te vinden in de synergetische effecten die optreden bij de maatregelen. Een efficiëntere productie en vastlegging. Is die synergie er niet, dan is het in mijn ogen een trade-off tussen landbouw en milieu, niet bepaald een verdienmodel voor de boer. Daarom: als de vos de passie preekt, boer pas op uw kippen! Want het is maar een van de proposities, zoals mevrouw Baarsma zelf zegt.

Nee, de enige echte koolstofbank ligt onder onze voeten. Wij boeren hebben niet zozeer een oplossing, maar wel iets waardevols.

Laten we daar dan ook zelf baas over blijven, verstandig met dit ‘verpanden’ omgaan, het model simpel houden en de commissie zelf opstrijken. De enige plek waar waarde wordt gecreëerd, is aan de basis. Alle franje wordt hieruit bekostigd en gaat ten koste van ons verdienmodel.

Hans Akkermans,
akkerbouwer op Tholen (ZL)