Column: Slachterij hoort erbij

Deze column is dit weekend geschreven, voordat het bericht over de heropening van Gosschalk kwam.

Wat ik trouwens niet gehoord heb, maar waar ik me al langer aan erger, is het logo van de club, dat, van enige afstand, een vrijwel exacte kopie is van het overheidslogo. Ook zo’n donkerblauw label met onderin een wit figuurtje. Dat de overheid dit plagiaat accepteert, is me een raadsel, want de campagne in de bushokjes leek hiermee op een echte overheidscampagne.

Wat wél dringend meer ruchtbaarheid moet hebben, is de inmiddels totaal overtrokken hetze tegen slachterij Gosschalk. Ik zal niet snel een lans breken voor een grote slachterij. Hoewel vaak doelwit, redden die zich doorgaans wel, maar deze anti-Gosschalk-campagne slaat zo langzamerhand alles. Dit heeft niets meer met een verbeterplan te maken. Op basis van de geconstateerde fouten is een verbeterplan hiervoor in een dag klaar (ja, ik heb daar ervaring mee) en de implementatie ervan op de werkvloer hoeft ook geen week te duren. Maar dit begint op een smerig politiek spel te lijken.

De activisten uit het verleden zijn de politici van het heden

We gaan de zevende week al in en het houdt maar niet op, met steeds de meest bizarre excuses om de tent maar dicht te houden, lijkt het. Met honderden mensen en hun gezinnen in onzekerheid over hun broodwinning. En dat terwijl er nota bene vólcontinu toezicht is dóór de NVWA tijdens het slachtproces. Elke minuut. De veehandelaren die ik spreek, zijn woest en ook bezorgd. De vleesbrancheorganisatie (COV) houdt zich afzijdig met het excuus dat dit iets tussen NVWA en Gosschalk is. Een blunder, want dit is duidelijk veel groter dan alleen een akkefietje tussen die twee. Anders was dit immers al lang achter de rug geweest. Ik kan dit niet anders meer zien dan een gecoördineerde uitputtingsslag vanuit machtspolitiek, gebotvierd op een slachterij met als achterliggende agenda die van de anti-landbouwlobby. En vergeet niet, zoals een bekende politicus al eens schreef, de activisten uit het verleden zijn de politici van het heden.

Als boer heb je misschien niet veel gevoel meer bij de grote slachterijen die nog over zijn. Maar we moeten ons realiseren dat ze absoluut cruciaal zijn in onze productieketens. Vertrek van de slachterijen betekent uiteindelijk ook het einde van (rendabele) houderijen. Laten we dit met z’n allen voorkomen.

Harmen Endendijk is melkveehouder in Ermelo. Zijn column verscheen dit weekend in Vee en Gewas, de regiokrant voor Oost-Nederland.