Column: Het moet echt anders

Ik maak me wel een beetje zorgen. Ik had gedacht om de innovatie weer een versnelling te kunnen geven, over de proeven en experimenten waar iedereen mee bezig is te horen. De plannen voor de toekomst te horen van andere boeren. Maar het ontbreken van deze plannen, experimenten en concrete acties baart mij zorgen.

Vingers

Zo had ik een bijeenkomst van Mineral Valley over de uitstoot van emissies bij stalvloeren waar even werd gepeild hoe wij als boeren in ‘de wedstrijd’ zaten. Ben je aan het innoveren? Zie je kansen? Ben je aan het afbouwen? Of vind je het prima zo, want we doen het al goed genoeg? En bij het laatste genoemde antwoord gingen de meeste vingers de lucht in.

Of de reacties op het vertrek van Erwin Wunneking bij FrieslandCampina, waar de ledenraad zijn tanden heeft laten zien. Het helpt allemaal niet, we komen geen stap verder. Als de tendens onder boeren is dat we alleen deze ‘stikstofhobbel’ even voorbij moeten zien te komen zoals laatst in een van de LTO-talks waar ik aan deelgenomen heb geopperd werd, mist er echt een bredere blik.

Geen vrijbrief

De hoop die gevestigd wordt op dr. Frank Mitloehner die mocht spreken bij de ledenbijeenkomst van FDF. Zijn betoog dat koeien helemaal niet zo schadelijk zijn voor het klimaat, is geen vrijbrief om rustig achterover te leunen en niks meer te hoeven doen.

Het in stellingen brengen van oude bestuurders om het huidige systeem maar zo goed mogelijk in stand te kunnen houden door nog ‘zwaarder’ geschut in te zetten, het zal ons niet ‘redden’. Hun kennis en expertise kunnen we goed gebruiken. Maar de huidige tijd en uitdagingen van morgen vragen ook een andersoortige expertise en kennis. Niet hoe we maatschappelijke wensen van tafel kunnen krijgen, maar hoe alle maatschappelijke opgaves te kunnen vertalen in onze bedrijfsvoeringen.

Onderdeel

We leven als boeren niet alleen op het platteland. Al die mensen die onze producten afnemen in de stad, we zijn met hen verbonden, of je het nu fijn vindt of niet. We wonen samen in Nederland, zijn een onderdeel van de aarde en de wereldwijde uitdaging om een Voedseltransitie op gang te brengen, kijk maar naar de agenda van de Food System Summit van de Verenigde Naties vorige week. Er is nog wel wat beweging nodig om samen zorg te dragen voor een gezonde bodem, schoon water, schone lucht, meer biodiversiteit, minder uitstoot van emissies, gezond betaalbaar veel en veilig voedsel, geen vulling maar voeding.

We kunnen niet op onze lauweren rusten. De toekomst van onze bedrijven gaat er echt anders uitzien dan dat we al generaties gewend zijn. Tuurlijk is de weg ernaar toe moeilijk en onzeker en doet het pijn om het oude los te laten. Maar kom in beweging, als je met je rug tegen de muur staat zijn alle klappen raak. Blijf je in beweging en belangstellend dan ben je flexibel genoeg om wegen naar de toekomst te vinden en de pijlen die niet op jou gericht zijn langs te kunnen laten vliegen. Maak je eigen keuzes en bepaal je eigen regie.

Kansen benutten

Ik ben ervan overtuigd dat wij een waardevolle bestemming en functie behouden in het landbouwsysteem van de toekomst. Daar is ons vak mooi en belangrijk genoeg voor. En het hoeft niet over 10 jaar klaar te zijn, maar laten we wel vandaag beginnen. Beginnen met luisteren en vragen stellen, elkaar inspireren om nieuwe kansen te benutten.

Heleen Lansink-Marissen

Heleen Lansink-Marissen schrijft maandelijks een column voor de website van Vee & Gewas. Ze heeft samen met haar man Rogier een melkveebedrijf in St. Isidorushoeve, een dorp in de gemeente Haaksbergen (Overijssel). Lansink-Marissen ziet zichzelf als een onafhankelijke verbindende boerin, die graag de dialoog aangaat over uiteenlopende onderwerpen. Dat doet ze onder meer via een vlog, blog en ook lezingen en rondleidingen op haar bedrijf maar meer nog daarbuiten. Ze is ook te volgen op Twitter: @HeleenLansink.