Veehouder viel tussen wal en schip met arbeidsmigrantenverblijf Geesteren

Dat blijkt vandaag uit een einduitspraak van de Raad van State. Die is van oordeel dat Tubbergen terecht een dwangsom van 25.000 euro bij veehouder Robert Wesselink mag invorderen. De veehouder noemde de dwangsomactie van de gemeente eerder tijdens de rechtszaak een laffe streek van de gemeente. Want in 2017 had de gemeente geen enkel probleem met het verbouwen van de leegstaande woning voor de huisvesting van een vijftiental arbeidsmigranten. Maar na klachten van buren draaide Tubbergen als een blad aan de boom om. Die legde in 2018 al een keer een forse dwangsom op om Wesselink te dwingen de verhuur aan arbeidsmigranten te staken. Om die reden ontruimde Wesselink in mei 2018 de woning.

Uiteindelijk trok de gemeente die eerste dwangsom in. Wel nam de gemeente eind november 2018 een zogenoemd voorbereidingsbesluit, waarmee zij de huisvesting van arbeidsmigranten in woningen in heel het Tubbergse buitengebied bevroor. Daarna stelde gemeente een nieuw bestemmingsplan vast waarbij een strenger huisvestingsbeleid werd vastgelegd.

Peildatum

Alleen woningen waar op, of voor de peildatum van 30 november 2018 arbeidsmigranten zaten, vielen onder het zogenoemde overgangsrecht. En uitgerekend op die peildatum zaten er geen arbeidsmigranten in Wesselinks woning. Want door al die procedures stond de woning van mei 2018 tot en met maart 2019 leeg. Pas in maart kwamen er weer een paar arbeidsmigranten in de woning. Daarop eiste Tubbergen een dwangsom van 25.000 euro op. De Raad van State is het eens met de gemeente dat Wesselinks woning door de leegstand van tien maanden niet langer onder het overgangsrecht viel.

Als er op de peildatum van 30 november 2018 nog een paar arbeidsmigranten hadden gezeten, was er voor de veehouder niets aan de hand geweest. Maar de woning stond leeg en daarmee verloor Wesselink alle oude huisvestingsrechten. Voor Wesselink zijn de druiven zuur. Want hij is en 25.000 euro armer. En zijn woning mag niet meer gebruikt worden voor de huisvesting van arbeidsmigranten omdat er een andere, wel gelegaliseerde arbeidsmigrantenhuisvesting ‘te dichtbij’ ligt.