Column: Waardewol

Door het outsourcen van de verwerkingsindustrie naar lage lonen landen is in Nederland de wolindustrie verdwenen. Vervoer naar bijvoorbeeld China kost (terecht) steeds meer geld, wat betekent dat de boer steeds minder geld voor zijn wol krijgt. Dit bereikte onlangs zelfs zo een dieptepunt dat we verontwaardigde artikelen in het nieuws konden lezen over het verbranden van 95 procent van het Nederlandse wol. Hier moet de boer dan ook nog eens 20ct per kilo voor betalen!

Afschrijven

Deze verhalen vielen precies samen met het moment dat onze schapen geschoren moesten worden. Na een zoektocht naar een schapenscheerder (blijkt ook een uitstervend beroep) konden de schapen voor 10,- euro per stuk geschoren worden, waarbij iedereen in de omgeving ons vertelde dat wij dat geld moesten afschrijven.

Vastberaden om dit niet te doen en waarde toe te voegen aan het product van onze schapen, hebben wij via ons netwerk en op sociale media een oproep gedaan op zoek naar Nederlandse wolverwerkers, en met succes! Als snel hoorden wij over organisaties zoals het Hollands Wol Collectief die als reactie op de huidige situatie zijn ontstaan om weer waarde te geven aan Nederlands wol. Ook kwamen wij in contact met Trollenwol die met haar eigen label zich toespitst op mooie kleding en producten van 100 procent Nederlands, ecologische wol.

Samenwerking

Niet alleen hadden zij nog ruimte voor onze wol, ook konden zij ons een prijs bieden (3,- per kilo) waardoor wij uit de kosten kwamen. Ja, u leest dat goed. Zelfs met een prachtig initiatief zoals dit halen wij enkel de kosten van de schapenscheerder eruit met de verkoop van onze wol en wordt er nog niets verdiend. Als jonge, enthousiaste boeren zullen we echter niet bij de pakken neer gaan zitten, maar denken we nu na over hoe we in samenwerking met anderen Nederlandse schapenwol weer tot een lonend product kunnen maken voor ons, de boeren.

Schapen zijn bijvoorbeeld goed te combineren met een zorgtaak. Door mensen met een afstand tot de samenleving dagbesteding te bieden op de boerderij kunnen wij een sociale rol vervullen en ontvangen wij een mooie vergoeding. Als we dan ook nog samen met de deelnemers mooie producten van eigen wol kunnen maken, dan creëren we een situatie waarbij iedereen wint, en tja, dat is echt Waardewol...

Howard Koster

Howard Koster (39) pacht samen met zijn partner Claudi Rudorf 25 hectare landbouwgrond in Millingen aan de Rijn (GD). Samen zijn zij uitgekozen door burgercoöperatie Land van Ons, dat met geld van leden en investeerders landbouwgrond biodiverser wil maken. Koster heeft voor zijn land een SKAL-certificaat aangevraagd en wil zich dus richten op biologische landbouw. Boerderij De Biesterhof is momenteel niet meer dan een woonhuis met een huiskavel van 25 hectare, dus Koster begint helemaal vanaf nul. Koster studeerde biologische landbouw aan de Wageningen Universiteit en ontmoette tijdens die studie Rudorf. Het was een gezamenlijke droom om ooit een eigen boerderij te gaan bestieren. Koster en Rudorf woonden hiervoor in het Duitse Berlijn. Voor Agrio, de uitgever van deze website, verhaalt Koster over het opzetten van een levensvatbare, duurzame boerderij.