Column: Hoe gaat het met je?

Enige vorm van zelfreflectie heb ik wel dus ik moet ook eerlijk zeggen dat de vakantie die we gevierd hebben in Zuid-Frankrijk fors onder druk stond door de dagelijkse praktijk van hoge temperaturen, waterpijl van het meer wat per dag een meter zagen zakken en de dreiging van bosbranden. Even loskomen van de beslommeringen thuis, je oogst zien verdorren, beesten die het te warm hebben, werk wat dubbele energie kost met deze temperaturen, zat er niet in. Even afsluiten voor de dagelijkse praktijk is dus maar moeizaam gelukt. Natuurlijk prijzen wij ons gelukkig en zijn we dankbaar dat we er met ons hele gezin even uit zijn geweest.

En juist in die laatste zin van de bovenstaande zin zit de kern van de energie die ik weer terug heb gekregen door de laatste paar ontmoetingen afgelopen week. Waardeer wat je wel heb, geniet van de kleine momenten die je gegeven zijn. Voel, deel en ervaar de liefde en kwetsbaarheid die je deelt met familie, vrienden, buurtgenoten, nieuwe mensen.

Pittige winter

Ik voorzie een pittige winter, niet alleen het stikstofdossier is een grote onzekere factor hier thuis aan de keukentafel. Als ik de energierekening zie dan hou ik mijn hart vast voor de winter die komen gaat. En dan prijs ik me gelukkig dat de melkprijs op dit moment goed hoog is. Maar ook de tekorten aan arbeid die steeds zichtbaarder en voelbaar worden. Als klein voorbeeld onze huisarts die je niet meer kunt bellen, en voor een vervolgafspraak ben je 3 maanden verder (zonder urgentie) door een gebrek aan assistentes.

De beelden van de asielzoekers die buiten in het gras liggen te wachten om alleen nog maar zich aan te melden als vluchteling, wetende dat er nog een lange onzekere periode hem of haar staat te wachten. Na een reis waarvan ik me geen voorstelling kan maken omdat ik me niet kan indenken hoe hoog de nood moet zijn om huis en haard te verlaten.

Het blijft onrustig

Er wordt en gaat nog veel meer van onze veerkracht gevraagd worden. We zijn er nog lang niet. Het is en blijf onrustig om je/ons heen. Mensen zijn boos, gefrustreerd, angstig, machteloos, en vaak herken je deze gevoelens. Hoe hou je je staande? En hoe zorg je dat je niet mee gaat in deze spiraal naar beneden? Wat geeft je hoop? Wat geeft je energie? Wat maakt je gelukkig?

Ik weet het inmiddels weer, ik haal onwijs veel kracht uit het contact met mensen die samen hun schouders eronder te zetten om de grote uitdagingen aan te pakken. De ontmoeting, het luisteren, het verplaatsen in een ander, afscheid nemen, verder helpen, de liefde, het gezamenlijke perspectief, de dialoog, de eerste stappen. Het is er echt, het zit in ons allemaal.

Groet, Heleen

Getipt door Ellis Luchtenberg (collega boerin) het onder staande gedicht ter inspiratie.

Zaai een gedachte en oogst een daad.

Zaai een daad en oogst een gewoonte.

Zaai een gewoonte en oogst een karakter.

Zaai een karakter en oogst een bestemming

---

Heleen Lansink-Marissen

Heleen Lansink-Marissen schrijft maandelijks een column voor de website van Vee & Gewas. Ze heeft samen met haar man Rogier een melkveebedrijf in St. Isidorushoeve, een dorp in de gemeente Haaksbergen (Overijssel). Lansink-Marissen ziet zichzelf als een onafhankelijke verbindende boerin, die graag de dialoog aangaat over uiteenlopende onderwerpen. Dat doet ze onder meer via een vlog, blog en ook lezingen en rondleidingen op haar bedrijf maar meer nog daarbuiten. Ze is ook te volgen op Twitter: @HeleenLansink.