Column: Op zoek naar een activerend en nooit naar een accepterend perspectief

De traagheid en taaiheid van het stikstofdossier is nog steeds alle dagen aanwezig. Op veel plekken is er een ‘on hold-situatie' ontstaan in de GGA’s en PPLG’s omdat men wil afwachten hoe de coalities er in de Provinciale Staten uit zullen gaan zien en wat het programma gaat worden. Ook zijn de berichten die lekken uit de overleggen van het Landbouwakkoord niet erg hoopgevend. Als je wil, kun je jezelf er helemaal op leeg laten lopen.

Kop koffie

Ik merk soms ook bij mezelf dat ik onverschillig word. De nieuwe campagne van Wakker Dier, Koekeloeren bij de boeren. Herken het te grote uier van de koeien in de wei. Heb je wel eens gezien hoe groot mijn borsten waren toen ik borstvoeding gaf? Ik merk bij mezelf dat ik onverschillig word en er niet meer op ga reageren. Hoe simpel is het om even aan te bellen en een kop koffie te komen drinken. Bij heel veel collega’s staat de koffie gewoon klaar om in gesprek te gaan met elkaar. Hoe eenvoudig is dat? En misschien ook nog beter voor de samenleving die we samen vormen.

Of het nieuwe manifest Bestrijdingsmiddelen van Natuurmonumenten. De overheid beschermt mensen en natuur onvoldoende tegen bestrijdingsmiddelen volgens Natuurmonumenten. Ze willen een versnellende omslag naar natuurinclusieve landbouw. Nou, als de markt er om vraagt kunnen wij morgen leveren! Als we de natuur ook op waarde durven te zetten en niet eenmalig bij de agrariërs de grond gaan afwaarderen. Dan hebben we het systeem nog niet gekraakt. Natuurmonumenten moet bij uitstek dat acteverend perspectief in samenwerking met agrariërs kunnen fixen.

Meer maïs

Tot inzicht kwam ik ook toen ik laatst in gesprek mocht in Den Haag. Mij was gevraagd om een presentatie te geven over sturen op doelen in plaats van maatregelen. Nou, laat dat maar aan mij over. Ik ben begonnen met leeg te lopen met het verlies van derogatie en het nieuwe GLB en de draak van een maatregel die ze ervan hebben gemaakt. En wat krijg je als reactie op sturende maatregelen? Ongewenst gedrag. Ik zie het echt om ons heen gebeuren, sloten die gedempt worden, stallen die vol worden gegooid, minder gras en meer maïs, tonnen met kunstmest die worden aangevoerd en ga nog maar even door. Als docent en moeder weet ik maar al te goed dat belonen van goed gedrag heel goed werkt.

Je merkt ook, ik word weleens onverschillig. Als ik dat opmerkt bij mezelf dan moet ik altijd even weer eruit. Even weer momenten opzoeken die er echt toe doen. Op zoek naar menselijke relaties, naar mooie gesprekken, dialogen en inspirerende bijeenkomsten. Wat is altijd het belangrijkste; 'It is The people, It is The People, it is the People’. (NZ, Maori)

Dan is het altijd dat er bij mij energie, creativiteit en plannen voor terugkomen als ik weer investeer in gesprekken en ontmoetingen. Niet dat ik de onzekerheid niet zie en voel, maar altijd op zoek naar een activerend perspectief voor onszelf. In al deze onzekerheid moeten we niet gaan wachten op een overheid die dingen voor ons gaat regelen, zeker niet een nieuw verdienmodel. We kunnen door onze oogharen echt wel zien wat er op ons af komt, we moeten onszelf in de spiegel aan durven kijken. Er is geld om processen en nieuwe samenwerkingsverbanden te ondersteunen. (tip; ga naar je eigen gemeente). Samen aan de slag voor een activerende perspectieven voor je bedrijf en je omgeving! Ga samen op pad, het belangrijkste is samen te leren van de stappen die je neemt.

Lees hier het interview in De Groene.

---

Heleen Lansink-Marissen

Heleen Lansink-Marissen schrijft maandelijks een column voor de website van Vee & Gewas. Ze heeft samen met haar man Rogier een melkveebedrijf in St. Isidorushoeve, een dorp in de gemeente Haaksbergen (Overijssel). Lansink-Marissen ziet zichzelf als een onafhankelijke verbindende boerin, die graag de dialoog aangaat over uiteenlopende onderwerpen. Dat doet ze onder meer via een vlog, blog en ook lezingen en rondleidingen op haar bedrijf maar meer nog daarbuiten. Ze is ook te volgen op Twitter: @HeleenLansink.