Column: Loopeenden

Overigens was die vorst weer meer een vloek dan een zegen voor de boeren die nog niet al hun aardappels uit de grond hadden gekregen. In principe blijven aardappels ook in een natte bodem wel een winter lang goed, maar als het vriest gaan ze rotten.

Zorgen

Zelf hebben wij onze wintertarwe en veldbonen niet kunnen zaaien (de regen medio oktober kwam net twee dagen te vroeg) en inmiddels begin ik mij langzamerhand zelfs zorgen te maken of het gaat lukken om de gerst, huttentut en bijbestelde zomertarwe en veldbonen nog voor eind maart de grond in te krijgen.

Het zijn de zorgen van een klein boertje, maar als je deze in een groter perspectief plaatst dan word je er ook niet heel erg blij van.. En omdat we vanuit de media al genoeg kommer en kwel meekrijgen ga ik het de rest van deze column gewoon over iets heel anders hebben; onze vier loopeenden Hera, Freya, Artemis en Diana.

Slakken

Eind december zijn ze van een tuinderij in de regio overgekomen naar hun nieuwe huis op de Biesterhof. Voor diegenen die ‘The Biggest Little Farm’ hebben gezien gaat er nu waarschijnlijk een belletje rinkelen. Niet alleen zijn onze eenden super gezellig en leggen ze lekkere eieren, ze eten ook heel graag heel veel slakken. Iets waar wij een overvloed van hebben in onze tuinderij!

Op onze laatste teamwerkdag van 2023 hebben we gedurende storm Pia hun onderkomen gebouwd en vorige week hebben we op (enigszins) democratische wijze hun namen gekozen. Een grote verscheidenheid aan ideeën passeerde de revue, maar uiteindelijk zijn het dus vrouwelijke Godinnen geworden.

Eend

Diana en Artemis, de Romeinse en Griekse godinnen van de jacht. Freya en Hera, de Noorse en Griekse godinnen van de vruchtbaarheid. Deze namen komen uit de koker van onze 12-jarige stagiaire Linde, zelf kwam ik niet verder dan Eend, Tweed, Dried en Vierd. Persoonlijk vind ik deze nog altijd erg grappig, maar ik moet toegeven dat die van Linde mogelijk net iets verfijnder zijn.

Het blijft mij verbazen wat vier van die kleine eendjes kunnen brengen. Niet alleen in de vorm van de ecosysteemdiensten die zij voor ons leveren, maar ook met name het stukje ziel wat zij toevoegen op de boerderij. Terwijl het hier deze zondag nog even stevig doorregent (23 mm voorspelt), trek ik dus maar onze 1-jarige zoon Lesse zijn laarsjes aan en gaan wij bij de eendjes kijken. Bij hem zijn de nieuwe namen overigens nog niet helemaal ingedaald, hij noemt ze steevast: NakNakNakNak.

De Biesterhof

Howard Koster pacht samen met zijn partner Claudi Rudorf 25 hectare landbouwgrond in Millingen aan de Rijn (GD). Samen zijn zij uitgekozen door burgercoöperatie Land van Ons, dat met geld van leden en investeerders landbouwgrond biodiverser wil maken. Koster heeft voor zijn land een SKAL-certificaat aangevraagd en wil zich dus richten op biologische landbouw. Boerderij De Biesterhof is momenteel niet meer dan een woonhuis met een huiskavel van 25 hectare, dus Koster begint helemaal vanaf nul. Koster studeerde biologische landbouw aan de Wageningen Universiteit en ontmoette tijdens die studie Rudorf. Het was een gezamenlijke droom om ooit een eigen boerderij te gaan bestieren. Koster en Rudorf woonden hiervoor in het Duitse Berlijn. Voor Agrio, de uitgever van deze website, verhaalt Koster over het opzetten van een levensvatbare, duurzame boerderij.