Opinie

Met ‘mooi bizar’ typeerde Caroline van der Plas tijdens de presentatie van het coalitieakkoord haar afgelegde route en strijd voor een betere positie van boeren en vissers. Het is een mijlpaal en lijkt een ommekeer in het landbouwbeleid.

Onlangs zag ik een paar documentaires over landbouwproductie elders in de wereld. Ik denk een leerzame eye-opener voor veel mensen. Zo werd een bedrijf in China getoond waar 120 miljoen vleeskuikens per jaar worden uitgebroed, gehouden en geslacht.

Ga met me mee naar je jeugdjaren. Heb je goede herinneringen aan je kinderjaren? Groeide je op in een warm en hartelijk gezin? Was het altijd feest thuis? Feestjes waren er ongetwijfeld, maar het was natuurlijk niet altijd lachen, gieren en brullen.

Regelmatig heb ik oude studievrienden, (ex-)ministers en anderen van buiten de sector over de vloer. Altijd met een uitgebreide rondleiding, waarbij interessante vragen langskomen over zaken waar ik in het dagelijkse werk amper bij stilsta.

Als klein jongetje groeide ik op in Berkel en Rodenrijs. Een prachtig dorpje onder de rook van Rotterdam. Na schooltijd reden wij eerst langs de kas om ‘bakjes te papieren’. Twee pallets met houten kistjes moesten klaargezet worden voor de tomatenpluk.

Onze duinen floreren en zijn ons meest natuurlijke ecosysteem. Maar ze houden zich niet aan de doelen die Nederland heeft vastgelegd in het Natura 2000-beleid. En zo ontstaat er een bedacht probleem.