Opinie

Op een mooie voorjaarsdag in mei struinden we op de akkers op het Gelders Eiland. Links de aanplant van de notenbomen, rechts de voerderhagen waar de Angusrunderen aan knabbelen.

Hoop betekent geen strategie en geen plan hebben. Het is moeilijk voor mij om positieve en hoopgevende woorden te vinden bij het schrijven van een column met als thema ‘hoop’, voor tussen kerst en het nieuwe jaar.

De tijd van hoop is voorbij, constateert NMV-voorzitter Harmen Endedijk. De tijd voor lef is gekomen.

Er is afgelopen jaar veel gebeurd om hoop uit te putten voor de toekomst van de agrarische sector, maar er is ook nog een hoop werk te verzetten. Als Den Haag een been bijtrekt, kunnen we meters gaan maken.

De afgelopen anderhalf jaar was voor de schapenhouderij een donkere periode. Met de komst van het blauwtongvirus (verder BTV) en het groeiende aantal wolven in Nederland is het om wanhopig van te worden.

Soms voelt het alsof je trekt aan een dood paard. Soms gaan dingen als vanzelf. Zelf hoor ik tegenwoordig in mijn omgeving vaak dat je mee moet gaan met waar de energie zit. Die energie zit niet in een dood paard, dat lijkt me duidelijk.

De agrarische sector verkeert al jaren in een staat van onzekerheid. Wet- en regelgeving storten zich in rap tempo over boeren uit, die zich vaak nauwelijks kunnen voorbereiden op de abrupte ingang ervan.

Als je mij zou vragen of er nog hoop is, dan zou ik antwoorden: ‘Een hoop ellende.’ Het valt me eigenlijk tegen van mijzelf dat ik dit opschrijf. Want, ik ben een optimist en bij mij is het glas meestal half vol en niet half leeg.

Een bijdrage met het thema ‘Hoop’. Dat is best een opgave. Want ‘Hoop’, wat is dat eigenlijk behalve een woord van 4 letters?