Varkenshouder Aad van Leeuwen verbouwt al jaren een deel van het benodigde varkensvoer op zijn eigen akkerbouwgronden. Dat levert hem met de huidige voerprijzen extra voordeel op.

Als belangenbehartiger van jonge boeren en tuinders zit ik aan de provinciale stikstoftafels. Goede zaak, want mijn generatie is essentieel als je spreekt over de toekomst van het landelijk gebied. En dat is hot.

Terwijl de krachtvoerprijzen met paniekverhalen tot ongekende hoogten worden gestuwd, wordt volop gewerkt aan de oogst van 2022.

Eerste Kamerlid Ferd Crone pleit in een advies aan het ministerie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit voor een gebiedsgerichte aanpak op het gebied van verdienvermogen voor boeren. De overheid zou daarbij moeten sturen op één keurmerk.

Een doorn in haar oog: de schade van ganzen wordt niet alleen steeds groter in Noord-Holland, de provincie gaat ook nog eens fiks korten op de tegemoetkoming.

De landbouwvrijstelling ligt onder vuur. De regeling beschermt boeren tegen de fiscale gevolgen van de waardestijging van hun grond, terwijl andere bedrijven die grond exploiteren dat voordeel niet hebben.

Het middelenpakket voor de uienteelt dunt steeds verder uit. Daarnaast zijn er de (flink) stijgende kostprijzen. Niet al te rooskleurige vooruitzichten, zou je zeggen.

Twee weken terug leek de prijs voor slachtkoeien een pas op de plaats te maken. De prijsstagnatie was echter van korte duur. Zowel vorige week als deze week steeg de kiloprijs wederom met 10 cent.

De gebiedsprocessen zijn nog niet het duizenddingendoekje waar de Haagse en provinciale politici van dromen. Het gaat erg stroef, maar er ligt wel een kansrijke integrale oplossing op tafel: mono-vergisters.